بی همتا

گویند مرا چو زاد مادر، پستان به دهان گرفتن آموخت   شب ها بر گاهواره ی من بيدار نشست و خفتن آموخت   دستم بگرفت و پا به پا برد تا شيوه ی راه رفتن آموخت   یک حرف و دو حرف بر زبانم الفاظ نهاد و گفتن آموخت   لبخند نهاد بر لب من بر غنچه ی گل شکفتن آموخت   پس هستی من ز هستی اوست تا هستم وهست دارمش دوست ایرج میرزا ...

مورچه داره می بافه با نخ زرد و یشمی برای دوستِ خوبش یه شالِ گرمِ پشمی   ریخته کنارِ دستش صد تا کلافِ کاموا مورچه می گه: «خدایا! تموم می شه تا فردا؟»   زرافه دوستِ مورچه فردا می شه سه سالش هر چی براش می بافه تموم نمی شه شا لش ...

...

...

خداوند بي نهايت است و لامكان و لا زمان اما به قدر فهم تو كوچك مي شود و به قدر نياز تو فرود مي آيد٬ به قدر آرزوي تو گسترده مي شود و به قدر ايمان تو كارگشا ٬ يتيمان را پدر مي شود و مادر و نااميدان را اميد مي شود ٬ گمگشتان را راه مي شود و در تاريكي ماندگان را نور ٬ محتاجان به عشق را عشق مي شود. خداوند همه چيز مي شود. و باهمه كس يارمي شود. به شرط اعتقاد ٬پاكي دل ٬ پاكيزگي روح و به شرط پرهيزاز معامله با ابليس. بشوييد قلب هايتان را از هر احساس ناروا ٬ مغزهايتان را ازهر انديشه خلاف و زبان هايتان را از هر آلودگي در بازار. بپرهيزيد از هر ناجوانمردي و ناراستي و نامردي . چنين كنيد تا ببنيد خداوند چگونه بر سفره شما با كاسه اي خور...

خاطرات كودكي زيباترند يادگاران كهن مانا ترند درسهاي سال اول ساده بود آب را بابا به سارا داده بود درس پند آموز روباه وكلاغ روبه مكارو دزد دشت وباغ روز مهماني كوكب خانم است سفره پر از بوي نان گندم است كاكلي گنجشككي با هوش بود فيل ناداني برايش موش بود با وجود سوز وسرماي شديد ريز علي پيراهن از تن ميدريد تا درون نيمكت جا ميشديم ما پرازتصميم كبري ميشديم پاك كن هايي زپاكي داشتيم يك تراش سرخ لاكي داشتيم كيفمان چفتي به رنگ زرد داشت دوشمان از حلقه هايش درد داشت گرمي دستان ما از آه بود برگ دفترها به رنگ كاه بود مانده در گوشم صدايي چون تگرگ خش خش جارو ي با پا روي برگ همكلاسيهاي من يادم كنيد بازهم در ك...

خداوندا تو ميداني كه من دلواپس فرداي خود هستم مبادا گم كنم راه قشنگ آرزوها را مبادا گم كنم اهداف زيبا را مبادا جا بمانم از قطار موهبت هايت مرا تنها تو نگذاري كه من تنهاترين تنهام؛ خدا گويد : تو اي زيباتر از خورشيد زيبايم تو اي والاترين مهمان دنيايم تو اي انســــان ! بدان آغوش من باز است شروع كن ... يك قدم با تو تمام گامهاي مانده اش با من ... ...

من که به این قشنگی ام با پر وبال رنگی ام یکه خروس جنگی ام قوقولی قوقو       ببین ببین تاج وسرم ببین ببین بال و پرم این قدوبالا را برم قوقولی قوقو منم خروس خوش صدا همیشه بانگ من به پا ببین مرا ببین مرا قوقولی وقوقو دهم همیشه آب و دان به مرغ و جوجه ها نشان منم خروس مهربان قوقولی قوقو ...

باز محرّم رسيد ماه عزاي حسين سينه ما مي‌شود کرب و بلاي حسين کاش خدا قسمتم رزق حلالي کند تا که توانم کنم خرج عزاي حسين کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه تا که بگيرم صفا من ز صفاي حسين هرکه عزدار اوست شيعه و غمخوار اوست ناله او مي‌دهد سوز صداي حسين مادر او فاطمه خوب دعا مي‌کند هرکه بريزد ز چشم اشک براي حسين اشک عطاي خداست هديه خيرالنساست نيست کسي لايقش غير گداي حسين ماه محرم کند جامعه را زير و رو جمله جوانان شوند مست ولاي حسين   بهتر از اين گريه‌ها نيست سلاحي به دست تا که بماند بپا دين خداي حسين ...